പുതുതായെഴുതുന്ന വരികളില് ഞാന് പോലുമറിയാത്ത സ്വാധീനം ആ കമന്റുകള് ചെലുത്തുന്നുണ്ടോയെന്നു വര്ണ്യത്തിലാശങ്ക.
ഇത് പുതിയതെന്നോര്ത്ത് അഹങ്കരിച്ചെഴുതിയിട്ടതാ രണ്ടു നാള് മുന്നേ.. പഴയ കമന്റ് കണ്ട് ഡെസ്പായി..
ആ പഴയ കമന്റിതാ..
ഇല്ലെന്നൊരുത്തരമില്ലെങ്കിലുംകഷ്ടം!
ഒറ്റയായിട്ടില്ലയൊട്ടുമിന്നും..
ഒന്നുമില്ലെങ്കിലുംഒന്നിനൊന്നാകുവാന്,
എന്നെപ്പിളര്ന്നു ഞാന്
രണ്ടായിടും.
രണ്ടെത്ര തുശ്ചം !അടുത്ത പുലരിയില്,
രണ്ടായിരത്തിന്റെ കൂക്കു
കേട്ടു.
ഓര്ക്കുവാനാകും -വരുന്ന പേമാരിയില്,
ആര്ത്തലക്കുന്ന
നിശബ്ദപ്പെരുക്കത്തില്,
ഓരോ കുടക്കീഴില്, ഒന്നായിരിക്കാതെ,
ചിന്നിത്തെറിച്ചു നാം പെയ്തൊടുങ്ങും.
ഒറ്റയ്ക്കിരിക്കുവാനെത്രയ്ക്കു
ഞങ്ങളെ
തമ്മിലലിച്ചു ഞാനൊന്നാവണം!
ഒറ്റയ്ക്കു മുന്പേ തുടങ്ങിയതാകയാല്
അറ്റമില്ലാതെയലിഞ്ഞും പോകും..
എത്ര വിചിത്രം! അനാഥനാണിന്നും
ഞാനെങ്കിലും ഞാനെന്നതെത്ര ഞങ്ങള്!
3 comments:
വിശക്കുന്നു.. വിതച്ചതെല്ലാം തിരിച്ചെടുക്കട്ടെ..
ഇതേതായാലും നന്നായി... :)
വിതച്ചതേ കൊയ്യൂന്നാ?
Post a Comment